Διαμαγνητοθεραπεία
Διαμαγνητική Θεραπεία, ονομάζεται η θεραπεία που πραγματοποιείται μέσω συσκευών οι οποίες εκπέμπουν ισχυρό ΜΟΝΟΠΟΛΙΚΟ μαγνητικό πεδίο σε χαμηλή συχνότητα και με συγκεκριμένη μορφή παλμού.
Λόγω της διαμαγνητικής ιδιότητας που παρουσιάζουν τα υγρά - απωθούνται από το μαγνητικό πεδίο - οι συσκευές αυτές δρουν μοριακά επί των υγρών, είτε αυτά βρίσκονται στην επιφάνεια του δέρματος (όπως φάρμακα σε υγρή μορφή, τζελ, κρέμας κτλ) είτε εντός του ιστού (οίδημα, τοξίνες) και τα απωθούν βίαια από την περιοχή στην οποία εφαρμόζεται.
Παράλληλα, μέσω της απομάκρυνσης των τοξινών του εξωκυττάριου χώρου,
ομαλοποιείται η κυτταρική λειτουργία. Το ισχυρό μαγνητικό πεδίο, δημιουργεί έντονη ανάδευση του ενδοκυττάριου υγρού (spin ) που με τη σειρά της προκαλεί την αύξηση της ωσμωτικής πίεσης. Με τον τρόπο αυτό, το κύτταρο τρέφεται από μια καθαρή και χωρίς τοξίνες περιοχή, με αποτέλεσμα την ταχεία ανάκαμψη του ιστού.
Ταυτόχρονα, όντας ο ιστός καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, το έντονο παλμικό μαγνητικό πεδίο που παράγει η συσκευή, δημιουργεί ένα επαγωγικό ρεύμα που διαρρέει τον ίδιο τον ιστό, προκαλώντας έντονη εν τω βάθει βιοδιέγερση καθώς και ηλεκτρική φόρτιση της μεμβράνης των κυττάρων. Με τον τρόπο αυτό, το κύτταρο καθίσταται ενεργό ενώ προκαλείται η πλήρης ενεργοποίηση της αντλίας Καλίου-Νατρίου.
Στην περίπτωση που στην περιοχή προς θεραπεία εμφανίζεται οίδημα, το έντονο μαγνητικό πεδίο απωθεί μοριακά το υφιστάμενο υγρό. Με την κεφαλή της συσκευής να στοχεύει προς τον πλησιέστερο λεμφικό κόμβο, ο θεραπευτής "ωθεί" το υγρό μέσω της λεμφικής οδού, στον κόμβο.Το αποτέλεσμα είναι άμεσα ορατό.
Η διαμαγνητική απώθηση, προκαλεί την εισαγωγή φαρμακευτικών ουσιών εντός του ιστού με καθαρά μηχανικό τρόπο. Τα μόρια του φαρμακευτικού σκευάσματος, απωθούνται μαγνητικά από την περιοχή και προωθούνται εντός του ιστού.
Απαραίτητη προϋπόθεση να είναι σε υγρή μορφή, τζελ, κρέμα κτλ.
Μέσω της παραμετροποίησης της συσκευής, η δραστική ουσία μπορεί να φτάσει σε μεγάλο βάθος εντός του ιστού.
Να υπογραμμιστεί ότι οι συσκευές διαμαγνητοθεραπείας, ΔΕΝ είναι μαγνητικοί διεγέρτες, ΔΕΝ προκαλούν μυϊκή σύσπαση ούτε πόνο, ο δε μαγνητικός παλμός ΔΕΝ γίνεται αντιληπτός από τον ασθενή ούτε προκαλεί ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Η Διαμαγνητική Θεραπεία δεν έχει αντενδείξεις.
Η συσκευή Διαμαγνητικής θεραπείας οφείλει να έχει τα κάτωθι χαρακτηριστικά :
- Ένταση μαγνητικού πεδίου μέχρι 1 Tesla στην επιφάνεια του σώματος
ΟΧΙ επί του άκρου του πηνίου που παράγει τον μαγνητικό παλμό (το οποίο
είναι δυνατόν να βρίσκεται σε απόσταση από την επιφάνεια επαφής με το
σώμα του ασθενούς - στο άκρο του πηνίου η ένταση είναι μεγαλύτερη) κι αποτελεί
επιβεβλημένο όριο ασφαλείας του :
INTERNATIONAL COMMISSION ON NON-IONIZING RADIATION PROTECTION και ICNIRP
GUIDELINES του 2010 σε σχέση με τη συχνότητα εκπομπής.
- Δυνατότητα ρύθμισης της συχνότητας εκπομπής του μαγνητικού πεδίου ώστε να
γίνεται πλήρης εκμετάλλευση των θετικών επιπτώσεων των διαφόρων συχνοτήτων επί
του ιστού. Για παράδειγμα, οι συχνότητες 1-2 Hz είναι ιδανικές για μηχανική λεμφική
παροχέτευση (drainage) και προώθηση φαρμακευτικών σκευασμάτων σε μικρό βάθος.
Η συχνότητα των 3 Hz είναι μυοχαλαρωτική ενώ οι συχνότητες 4-5 Hz
χρησιμοποιούνται για βιοδιέγερση.
Για την προώθηση φαρμακευτικής ουσίας σε μεγάλο βάθος, χρησιμοποιούνται
συχνότητες κάτω του 1 Hz (συνήθως 0.5 Hz).
- Δυνατότητα ρύθμισης της έντασης του μαγνητικού πεδίου (σε Tesla ή Gauss) κι αυτό
γιατί πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στον χειριστή να μειώνει ή να αυξάνει την ένταση
του μαγνητικού πεδίου ανάλογα με την φάση της παθολογίας. Για παθολογίες στην οξεία
φάση π.χ., απαιτείται μαγνητικό πεδίο μειωμένης έντασης σε σχέση με τη χρόνια φάση,
ώστε να αποφευχθεί η επιδείνωση ή ο πόνος που ενδεχομένως να παρουσιαστεί στον
ασθενή μετά το πέρας της συνεδρίας.
- Έχει αποδειχθεί ότι παίζει σημαντικό ρόλο στην θεραπεία παθολογιών στη οξεία φάση, ο
εκπεμπόμενος μαγνητικός πόλος.
Στη φάση αυτή ο νότιος πόλος φαίνεται να επιδεινώνει την παθολογία στις πρώτες
συνεδρίες, ενώ στη χρόνια φάση δρουν αποτελεσματικά και οι δύο πόλοι.
- Σημαντική είναι επίσης η παρουσία αποθηκευμένων πρωτοκόλλων λειτουργίας για
διάφορες παθολογίες και ακόμα σημαντικότερη η δυνατότητα αποθήκευσης
πρωτοκόλλων του χειριστή, με βάση την δική του εμπειρία στη θεραπεία διαφόρων
παθολογιών.
- Δυνατότητα σταθεροποίησης της κεφαλής επί του ασθενούς, ώστε να μην είναι
απαραίτητη η παρουσία του χειριστή σε όλες τις φάσεις της θεραπείας όπως π.χ. στην
προώθηση δραστικής ουσίας όπου δεν απαιτείται η μετατόπιση ή κίνηση της κεφαλής.
.jpg)
.jpg){kind=small}
